Het persoonlijke verhaal van GO-er Marianne
Ze had vast gewoon een griepje te pakken. In januari 2021 werd Marianne ziek, waarschijnlijk besmet door een student tijdens de examens waar ze als teammanager in Zaandam bij aanwezig was, dacht ze. Zoals velen in die tijd, ging ze er vanuit dat het een kwestie van een paar weken rust was, om daarna de draad gewoon weer op te pakken. Twee weken later voelde Marianne zich nog steeds beroerd, maar besloot toch weer aan de slag te gaan: ze deed de vergaderingen vanuit haar bed via Zoom: ‘Al snel realiseerde ik me dat dit niet de juiste aanpak was. Ik voelde me alleen maar slechter.’
Te snel weer aan het werk met Long Covid
Marianne vertelde haar directeur hoe het echt met haar ging en besloot zich volledig ziek te melden: ‘Uiteindelijk moest ik zelfs ziek uit dienst gaan. Later kwam ik erachter dat mensen met Long Covid vaak te snel proberen terug te keren naar hun werk. En dat dit hun situatie eigenlijk alleen maar erger maakt. Dat is ook wat er bij mij gebeurde. In februari of maart begon ik met fysiotherapie om aan mijn conditie te werken. Maar dat bleek te intensief voor mij. Binnen anderhalve maand kreeg ik vijf verschillende ontstekingen. Het was duidelijk te veel voor mijn lichaam: ik bleek Long Covid te hebben.’
Aan de slag met fysieke en mentale klachten
‘De therapeuten nam ik het niet kwalijk hoor; er was destijds gewoon nog weinig bekend over Long Covid. Uiteindelijk vond ik een fysiotherapeut die gespecialiseerd was in de revalidatie van patiënten zoals ik. We gingen voorzichtig te werk, zonder de grenzen van mijn lichaam te overschrijden. Langzaam begon ik weer wat vooruitgang te boeken.’
Ondanks dat het met Marianne fysiek wat beter ging, bleef het herstel moeilijk: ‘Ik kon nog steeds niet werken en de muren vlogen thuis echt op me af. Mijn huisarts raadde een multidisciplinair revalidatieprogramma, met mindfulness, psychotherapie en psychomotorische training. Dat mentale stuk was misschien wel het zwaarst van allemaal. Het was zo frustrerend om zoveel te willen, maar fysiek zo beperkt te zijn. Ik bracht veel tijd door op de bank, iets wat ik me nooit had kunnen voorstellen voordat ik ziek werd. Mensen om me heen vroegen of ik geen burn-out had. Maar met een burn-out wil je helemaal niks: en ik wilde juist wél!’
Buiten sporten helpt je weer vooruit bij Long Covid
Marianne probeerde van alles om te herstellen: ergotherapie, orthomoleculaire therapie, en nog veel meer. Niets leek echt te helpen. ‘Mijn immuunsysteem was van slag en ik werd constant ziek. Het voelde alsof mijn lichaam me tegenwerkte. Toch besloot ik door te gaan met fysiotherapie. De kleine oefeningen die ik daar nog kon doen, vond ik vreselijk. Ik verlangde naar lekker ‘buiten zijn’ en sporten, zoals ik dat gewend was.’
‘Op een dag ontdekte ik GO [GezondOud]: en dat was precies wat ik zocht. Het buiten sporten gaf me niet alleen de beweging die ik nodig had, maar ook nieuwe sociale contacten. Ik merkte hoe belangrijk het was om mensen te zien en een praatje te maken. Eén keer in de week sporten in de natuur hielp me om weer structuur in de week te krijgen. Ik had echt weer iets om naar uit te kijken. GO is nog steeds een uitje voor me.’ Ze vervolgt: ‘Ik was altijd actief geweest: fietsend naar mijn werk en buiten sporten waren een vast onderdeel van mijn leven. Bij GO kreeg ik een deel van dat leven terug. En dat was een heerlijk gevoel.’
Luisteren naar het lichaam is de sleutel tot herstel
Het sporten buiten had nog een ander voordeel voor Marianne: ze werd niet overprikkeld door harde muziek of drukte, zoals in een sportschool. Heel belangrijk, want overprikkeling is een van de blijvende klachten van Long Covid.’ Marianne vertelt: ‘Te veel mensen, geluiden of andere prikkels maken me doodmoe. Ik moest leren om mijn energie beter te verdelen. Drie halve dagen vrijwilligerswerk was wat ik aankon, en zelfs dat moest ik goed plannen.’
‘Het buiten zijn en bewegen hielp me om stapje voor stapje actiever te worden. Ik wist dat als ik te veel stil zat, mijn lichaam stram zou worden. Daarom bleef ik ondanks alles in beweging, ook al moest ik mezelf soms tot rust manen. Ik had geleerd hoe belangrijk het is om naar mijn lichaam te luisteren en niet over mijn grenzen heen te gaan. Toen ik te moe was na het sporten, wist ik dat ik de volgende keer rustiger aan moest doen. Gelukkig kan ik daar tijdens de training bij GO rekening mee houden. We doen oefeningen voor alle spiergroepen, en ik doe ze op mijn eigen manier, naar mijn eigen kunnen.’
Een nieuw dagritme en persoonlijke grenzen
Naast de vermoeidheid blijkt concentratie nog steeds een groot probleem. Marianne kan wel fietsen en wandelen, maar haar ‘mentale conditie’ laat haar regelmatig in de steek. Ook overprikkeling is nog steeds een grote uitdaging: ‘Hoewel ik nu beter met de klachten kan omgaan, denk ik niet dat ik ooit weer kan werken, zoals vroeger. Ik ben net begonnen als vertrouwenscontactpersoon bij Gilde Amsterdam, en heb me bij mijn nieuwe dagritme neergelegd. In de ochtend ben ik actief, in de middag ben ik op mezelf en doe ik rustig aan.’
‘Mijn tip voor andere mensen met Long Covid zou zijn: luister goed naar je lichaam en beweeg en sport binnen jouw eigen grenzen. Deel je dag zo in, dat het voor jou werkt.’
‘Ik blijf me richten op wat ik wél kan: buiten zijn, bewegen, en rustig opbouwen. Ik weet dat ik de rest van mijn leven waarschijnlijk rekening moet houden met mijn lichaam en grenzen, en dat alledaagse dingen als autorijden me te veel energie kosten. Maar ik weet ook dat zelfs de kleinste stappen vooruitgang zijn.’
Wil je een keer mee sporten met GO? Meld je dan vrijblijvend aan voor een proefles en ervaar zelf wat samen buiten sporten voor je kan betekenen.
